Μπορείς να βρεις την ομορφιά μέσα στις πιο τρομακτικές μέρες.
Δεν πειράζει αν κάποια πράγματα δεν είναι όπως ακριβώς τα θέλουμε. Απλά δεν πειράζει.
Δεν μπορούμε να αποφύγουμε τον πόνο και την απώλεια. Αυτό που μπορούμε να αποφύγουμε είναι να προσπαθούμε να τα αποφύγουμε και να καταλάβουμε τι δεν λειτουργεί. Ο πόνος και η απώλεια μάς φέρνουν σε επαφή με μια την αλήθεια, ότι κάτι χρειάζεται να αλλάξει.
Τα αρνητικά συναισθήματα υπάρχουν. Δεν χρειάζεται να δραπετεύουμε από αυτά. Υπάρχουν για να μας δείξουν ότι κάτι δεν πάει καλά στη ζωή μας. Όταν αρχίζουμε να διαχειριζόμαστε αυτό που δεν πάει καλά, τότε γεννιούνται τα θετικά συναισθήματα.
Δίνοντας προσοχή στα καλύτερα πράγματα, θα έχεις καλύτερη ζωή. Καλύτερη γίνεται η ζωή όταν κάνεις τις δικές σου επιλογές και αναλαμβάνεις να λύσεις τα “προβλήματα” που προκύπτουν από αυτές τις επιλογές.
Αναλαμβάνω την ευθύνη δεν σημαίνει ότι αναλαμβάνω το φταίξιμο για κάτι που συνέβη ή που έπραξε κάποιος άλλος. Σημαίνει ότι επιλέγω τώρα να εργαστώ για να δημιουργήσω μια καλύτερη συνθήκη.
Η ευτυχία δεν είναι μια κατάσταση. Η ευτυχία είναι μια δράση. Είναι η καθημερινή πράξη να λύνουμε τους γρίφους της ζωής. Αυτό οδηγεί στην εξέλιξη. Και η εξέλιξη φέρνει χαρά. Η χαρά φυτρώνει μόνο εκεί που τη σπέρνεις.
Αυτά μου έμαθε το φετινό καλοκαίρι.
Ένα καλοκαίρι διαφορετικό, ανατρεπτικό, σκληρό. Ένα καλοκαίρι που δοκίμασε τις αντοχές και το σθένος μου.
Μου έμαθε και κάτι ακόμη. Ότι αν δεν δουλεύεις κάθε μέρα, αδιάκοπα με τον εαυτό σου, δεν θα μάθεις ποτέ τίποτε.
Υ.Γ. Δεν έμαθα μόνο, διάβασα κιόλας. Και μοιράζομαι αυτό που διάβασα: “Η αυτογνωσία μοιάζει με κρεμμύδι. Έχει πολλές στρώσεις και όσο πιο πολύ τις ξεφλουδίζεις, τόσο πιο πιθανό είναι να βάλεις τα κλάματα σε ακατάλληλες στιγμές.” – Μαρκ Μάνσον.
Σήμερα κάνω αυτά που με κάνουν καλύτερο από χθες!
Αν δεν μπορείς να βρεις τον τρόπο μόνος σου, ζήτα τη βοήθεια του coach!